Book Review : " Το κελάρι της ντροπής"

          " Αυτοί που διαβάζουν έχουν τον κόσμο, κι αυτοί

 που βλέπουν τηλεόραση τον χάνουν "

Αν και συμφωνώ απόλυτα με την παραπάνω άποψη, 

δεν μπορώ να πω ψέμματα..

Δεν μπορώ να σας πω πως δεν βλέπω ΚΑΘΟΛΟΥ τηλεόραση..

Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για εμένα

από το διάβασμα ενός βιβλίου,

οποιασδήποτε θεματολογίας..

Είναι γνωστό άλλωστε πως 

όλα τα καλά βιβλία έχουν κάτι κοινό: 

είναι πιο αληθινά απ’ ότι αν είχαν συμβεί πραγματικά.

Μετά από αυτό τον πρόλογο λοιπόν, 

θα σας πω λίγα λόγια για το βιβλίο που τελείωσα

 πριν λίγες ημέρες,

και δεν είναι άλλο από το

"Το κελάρι της ντροπής" της Χρυσηίδας Δημουλίδου.

Ομολογώ πως δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο της Χρυσηίδας Δημουλίδου,

όχι επειδή τη σνόμπαρα ή οτιδήποτε άλλο, 

αλλά επειδή δεν έτυχε..

Πάμε να δούμε μαζί λίγα λόγια για το βιβλίο;

Δεκαετία του ’60, 

Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα,  

η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα 

αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. 

 Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία  

και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. 

Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες. 

 Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει 

και εξαφανίζεται. 

Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που  

άφησε πίσω του, όμως μαζί 

έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες  

που έχει επιβάλει.  

Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται 

σε τρεις διαφορετικές ηπείρους 

 και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. 

Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα,  

ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει 

τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. 

 Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική 

 και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη 

χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν,  

θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες 

που απέκρυψαν. 

Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις.  

Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους;  

Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; 

 Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; 

 Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; 

 Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν 

μόνο μια ερώτηση:  

«Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»

Μόλις διάβασα λοιπόν αυτά τα λόγια, 

είπα πως αυτό το βιβλίο είναι για εμένα.

Και δεν έπεσα έξω...

Με κάθε του φράση, με έκανε να μπαίνω η ίδια στη θέση των πρωταγωνιστών,

κάνοντάς το τόσο ζωντανό στα μάτια μου..

Επειδή δεν πρέπει & δε θέλω να αποκαλύψω την υπόθεση,

μείνετε στην περίληψη παραπάνω : τα λέει όλα.. 

Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όχι μόνο οι γυναίκες,

αλλά και οι άντρες..

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες σε γεμίζει ανάμεικτα συναισθήματα:θυμό, χαρά, δικαίωση, ευχαρίστηση...

Αν με ρωτούσατε πώς θα το βαθμολογούσα, θα σας έλεγα 

με 10/10, κι αυτό, 

 όχι επειδή ήταν το πιο ωραίο βιβλίο που έχω διαβάσει,

απλά επειδή αγγίζει ευαίσθητα σημεία που άλλα βιβλία δεν το έχουν καταφέρει.

Τέλος, να σας πω πως ένα ποσοστό από τα έσοδα κάθε βιβλίου

 θα δοθεί σε ιδρύματα υπέρ της προστασίας

 της Κακοποιημένης Γυναίκας και του Παιδιού, 

γεγονός που με κάνει να πιστεύω 

πως ακόμη και στις μέρες μας 

υπάρχουν άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται μόνο

 για την προσωπική τους επιτυχία,

αλλά έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και βλέπουν πιο πέρα..

Εκεί όπου μπορούν να προσφέρουν την ευτυχία..

Εσείς ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό τον καιρό?